Prinses Imara's Haar: waar het begon
'Prinses Imara's haar- Kroeshaar is mooi' is niet zomaar een verhaal. Het is ontstaan vanuit eigen ervaringen en vanuit verhalen om mij heen. Als journaliste weet ik hoe ik moet schrijven en herken ik de waarde van een verhaal. Nu is schrijven ook altijd mijn passie geweest en het uitgeven van een prentenboek een lang bewaarde wens en droom. Hoe het boek tot stand is gekomen, is eigenlijk een mooi verhaal.
Opgroeiend in een Surinaams gezin met alleen maar vrouwen speelde haar en de verzorging ervan altijd al een rol in een mijn leven. "Zorg maar dat je haar nog goed zit als je thuis komt", was uitspraak die mijn moeder vaak deed en zeker is blijven hangen. Als kind had ik ook verschillende kapsels en in mijn ogen de meest geweldige haaraccessoires. Desondanks wilde ik vaak ook het haar van mijn zus hebben.
Doordat zij een ander haarstructuur had (het was kroezer en niet zo gekruld als mijn haar) golden er voor haar andere regels. Als jong meisje had zij vaak vlechten met kraaltjes erin. Toen ze wat ouder werd, volgde het relaxen (chemisch gladmaken van het haar) en de curly (chemische manier van krullen verkrijgen). Het was niet alleen het resultaat wat mij ergens wel jaloers maakte, maar ook het feit dat zij naar een kapper ging. Toentertijd was ik me niet bewust van de schade wat het aanrichtte en voornamelijk de pijn die mijn zus onderging. Ik zag alleen maar het mooie ervan.
Het was niet dat ik dat ik mijn haar niet mooi vond. Sterker nog, ik hoorde vaak genoeg dat mijn haar mooi was en dat ik echt geluk had dat ik 'goed' haar had. Van iedereen kreeg ik ook te horen dat ik het nooit mocht knippen. Pas jaren later, rond mijn negentiende/twintigste begon, ik te begrijpen hoe beladen de verwijzing 'goed haar hebben' is.
Zoals elk jongvolwassene was ik veel op het internet te vinden. In mijn geval voornamelijk op Tumblr . Hier kwam ik in aanraking met Amerikaanse onderwerpen zoals 'The Natural Hair Movement'. Een beweging waarin donkere vrouwen hun natuurlijke (vaak kroeshaar) accepteerden en afzagen van de gedachte dat je haar mooier is als het glad is. Ik werd blij van het lezen van deze berichten en het zien van foto's van vrouwen met mooi kroeshaar. Mijn gedachtes brachten me naar de tijd dat ik acht jaar was. Ik moest denken aan de uitspraken over hoe mooi mijn haar is én hoe jammer het is dat mijn zus niet mijn haar heeft. Het werd mij duidelijk hoe erg deze uitspraken eigenlijk waren. Vooral voor het zelfvertrouwen en de eigenwaarde van vrouwen.
'The Natural Hair Movement' ben ik altijd blijven volgen en ik was blij om te zien dat het rond 2012 ook in Nederland werd opgepikt. Op Facebook ontstonden zelfs groepen waarin tips en verhalen werden gedeeld.
Online las ik verschillende verhalen over de acceptatie van het natuurlijke haar, verhalen over hoe anderen hun haar leerden accepteren en verhalen over jonge kinderen die hun haar niet mooi vonden. Dit laatste vond ik hartverscheurend om te lezen. Jonge meisjes van vier jaar die aan hun moeder vroegen waarom hun haar niet mooi is. Destijds studeerde ik nog aan de hogeschool voor journalistiek in Tilburg en ik wist dat ik iets met dit onderwerp moest doen. Tijdens mijn minor 'creatief schrijven', kreeg ik de juiste kans!
Ik besloot aan de slag te gaan met het idee voor een prentenboek. Tijdens mijn minor werd ik begeleid door Erik van Os en Elle van Lieshout. Het was een hele leuke ervaring wat leidde tot het prentenboek 'Prinses Ebony's haar' (nu Prinses Imara's haar- Kroeshaar is mooi). Aan het einde van mijn minor werd er aangegeven dat ik het boek moest uitgeven en dit was ook iets wat ik wilde.
In 2013 stuurde ik mijn manuscript naar een uitgeverij en dacht: nu gaat het lukken. Dit was echter niet het geval. Om en lang verhaal niet nog langer te maken, ga ik maar door naar 2018. Via Jonathan Oron (illustrator voor Prinses Ebony's haar in 2013) kwam ik op de site van Boekscout terecht. Na wat lezen en onderzoeken dacht ik: ach, ik geef het nog één kans. Ik stuurde mijn manuscript op en na een week werd ik teruggebeld. Ze vonden het een leuk verhaal en goed idee. Uiteindelijk kreeg ik in januari 2019 een auteurscontract aangeboden.
Na ruim vijf jaar kwam mijn droom eindelijk uit! Ik mocht een prentenboek uitbrengen! Mijn verhaal zou na vele afwijzingen de wereld in geschoten worden. Na vaak gedacht te hebben om de handdoek in de ring te gooien, was het nu echt mijn realiteit. Het begon met een idee voor een prentenboek genaamd 'Prinses Ebony's haar' en ik mag nu met trots zeggen dat 'Prinses Imara's haar- Kroeshaar is mooi!' op 22 maart uitkomt!
